Literaire Studentenvereniging Flanor

Toen ik in het voorjaar van 2014 lid werd van Flanor, was ik gewoon blij eindelijk mijn mensen te hebben gevonden. Ik vond Flanor cool. En niet het soort cool waarvan Hollywood en tijdschriften graag willen dat je het cool vindt, maar mijn soort cool. Too school for cool.

Ik weet niet precies wanneer ik besloot dat ik bestuur wilde doen. Ik weet niet of ik het meteen wilde, of dat het bestuur mij heeft moeten overhalen, zoals ik het jaar daarop mijn opvolgers moest overhalen. Ik zei ja. Het was eng, vooral omdat ik voorzitter werd van een klein bestuur (alleen ik, een penningmeester en een secretaris), en ik had vaak het gevoel dat ik geen idee had waar ik mee bezig was. Maar het was ook heel tof. Ik heb dat hele jaar zoveel dingen gedaan waarvan ik niet wist dat ik het kon. Ik mocht met schrijvers uit eten die we zelf hadden uitgenodigd en (het allerleukste) tijdens de ALV’s mocht ik met de hamer iedereen tot orde roepen. Die hamer heeft het hele jaar op mijn nachtkastje gelegen.

Ik was voorzitter tijdens een vreemd jaar: het bestuur was net een man te klein, en er gingen veel mensen weg die ik kende, terwijl er nieuwe mensen bij kwamen. Toch ben ik blij dat ik het gedaan heb. Veel van de mensen die ik aan de vereniging heb geïntroduceerd, behoren nu tot mijn beste vrienden. Ik heb de vereniging onder mij zien veranderen, mooie lezingen georganiseerd en geholpen het Lustrum te organiseren. Bestuur doen gaf me het gevoel dat ik dat hele volwassen zijn daadwerkelijk goed zou kunnen komen. 

Als voorzitter had ik echt het gevoel dat ik onderdeel was van de vereniging. Flanor was niet meer die groep coole mensen waar ik bij wilde horen, ik was er onderdeel van, en dat voel ik nog steeds, ook nu de hamer op iemand anders nachtkastje ligt. 

Ik kan eigenlijk alleen maar zeggen dat als je twijfelt om bestuur te doen, je af te vragen waarom je twijfelt. Weet je niet zeker of je het kan? Dat wist ik ook niet, dat weet niemand. Ben je bang studievertraging op te lopen? Ik ben van mening dat studievertraging een van de beste cadeaus is die je jezelf kan geven. Het geeft je de ruimte om om je heen te kijken, en dingen te leren die je niet uit een studieboek kan leren.